Wzorzec Owczarka Staroniemieckiego

Wrażenie ogólne, usposobienie
Owczarek Staroniemiecki jest dobrze umięśniony, często masywnej budowy, cięższy i nieco większy od Owczarka Niemieckiego. Zazwyczaj posiada też szersze czoło jak również wyraźniejszy stop, dobrze gdy pochodzi z czystej linii DDR, ponieważ w byłej DDR preferowano siłę, twardość charakteru i odporność na warunki atmosferyczne.
Jego charakter powinien być zrównoważony, dobrotliwy, niekonfliktowy i bezstronny. Powinien być uważnym, niezawodnym obrońcą o osobowości przywódczej i z temperamentem o wyższym progu pobudzenia niż współczesny Owczarek Niemiecki.
Owczarek Staroniemiecki jest psem z natury cichszym i spokojniejszym, nie reagującym bezkrytycznie na polecenia, samodzielnym i umiejącym analizować sytuację i potrafiącym bezbłędnie odróżnić wroga od przyjaciela.
Owczarek Staroniemiecki ma wszechstronne zastosowanie. Doskonale sprawdza się jako pies rodzinny, towarzyszący, obronny, strzegący, pilnujący, służbowy i ratunkowy. Z uwagi na to, że jest z gruntu bardzo pracowity, należy mu jedynie umożliwić okazanie jego naturalnych zalet. Poprzez stworzenie rodzinnego kontaktu oraz okazanie mu odpowiedniej czułości i konsekwencji w prowadzeniu mamy świetnego, zrównoważonego psa.

Istotne proporcje
Wysokość w kłębie wynosi: u psa 63- 68 cm (40-50 kg), u suki 58- 63 cm (30-45 kg). Długość korpusu przekracza wysokość w kłębie o ok. 10-17 %

Głowa
Głowa ma formę klina, jej wielkość pozostaje w odpowiedniej proporcji do rozmiarów korpusu, nie jest ciężka  ani nadmiernie wydłużona
Czoło, widziane z przodu i z boku, jest nieznacznie wysklepione, bez bruzdy czołowej lub z bruzdą czołową słabo zaznaczoną.
Proporcja mózgoczaszki do twarzoczaszki wynosi 1:1. Szerokość mózgoczaszki jest mniej więcej równa jej długości.
Czaszka widziana z góry zwęża się równomiernie, począwszy od linii uszu w kierunku lusterka nosa i przechodzi w klinowatą twarzoczaszkę (kufę). Stop wyraźnie zaznaczony.
Szczęka i żuchwa są mocne. Grzbiet nosa prosty, zapadnięcie lub wysklepienie jest niepożądane. Wargi są przylegające, dokładnie domknięte, ciemne
Lustro nosa musi być czarne.

Zgryz
Zgryz musi być mocny, zdrowy i kompletny (42 zęby zgodnie z formułą zębową).
Owczarek staroniemiecki ma zgryz nożycowy, co oznacza, że siekacze muszą na siebie zachodzić nożycowo, przy czym siekacze szczęki nożycowo schodzą się z siekaczami żuchwy. Zgryz cęgowy, przodozgryz lub tyłozgryz jest wada, podobnie jak większe luki lub odstępy między zębami.
Wadliwa jest też prosta linia siekaczy.
Kości szczęki muszą być mocne, ażeby zęby mogły być głęboko osadzone w dziąśle.
 

Oczy
Oczy są średniej wielkości, kształtu migdała, nieco skośne i nie wypukłe. Kolor oczu powinien być możliwie ciemny.
 

Uszy
Uszy stojące, średniej wielkości, noszone prosto i równolegle, o małżowinach zwróconych ku przodowi.
Uszy załamane i wiszące są wadą

Szyja
Szyja powinna być mocna, dobrze umięśniona, bez luźnej skóry. Jest ustawiona w odniesieniu do korpusu pod kątem ok. 45º.

Korpus
Linia górna przebiega od nasady szyi, poprzez wysoki kłąb i prosty grzbiet, do lekko opadającego zadu bez wyraźnego zakłócenia.
Grzbiet jest umiarkowanej długości, mocny i dobrze umięśniony. Partia lędźwiowa szeroka, krótka, mocna i dobrze umięśniona.
Zad powinien być długi i lekko opadający i bez zakłócenia linii górnej przechodzić w nasadę ogona.

Klatka piersiowa
Powinna być umiarkowanej szerokości, dolna partia piersi możliwie długa i zaznaczona. Głębokość klatki piersiowej powinna wynosić ok. 45-48% wysokości w kłębie.
Żebra powinny być umiarkowanie wysklepione, klatka piersiowa beczkowata jest równie wadliwa jak spłaszczona bocznie.

Ogon
Ogon sięga co najmniej do stawu skokowego ale nie poza środek śródstopia. Powinien być noszony w formie lekko opadającego łuku, przy czym w podnieceniu i w ruchu jest bardziej uniesiony.

Kończyny
Kończyny przednie, widziane ze wszystkich stron, są proste, widziane z przodu absolutnie równoległe.

Łopatka i ramię są równej długości i dzięki mocnej muskulaturze pewnie przylegające do tułowia.
Kąt łopatkowo-ramienny wynosi w idealnym wypadku 90º, z reguły do 110º.
Łokcie ani w pozycji "stój" ani w ruchu nie mogą być odstawione.
Przedramiona, widziane ze wszystkich stron, są proste i ustawione całkowicie równolegle. Muszą być dobrze umięśnione.
Śródręcze jest długości ok. 1/3 przedramienia i jest do niego ustawione pod kątem 20-22º.
Łapy przednie zaokrąglone, zwarte i wysklepione, opuszki twarde. Pazury mocne i ciemne.

Tył
Kończyny tylne są lekko odstawione wstecz, przy czym widziane od tyłu są ustawione równolegle. Udo i podudzie są w przybliżeniu  jednakowej długości i tworzą kąt ok. 120º, uda są mocne i dobrze umięśnione.
Stawy skokowe są mocne i stabilne, śródstopie ustawione w linii prostopadłej do ziemi pod stawem skokowym.
Łapy tylne są zwarte, lekko wysklepione, opuszki twarde i ciemne, pazury mocne i również ciemne.

Ruch
Kończyny pod względem długości i ukątowania muszą być względem siebie tak zgrane, ażeby bez istotnej zmiany linii grzbietu kończyny tylne mogły wsuwać się pod tułów i sięgać z kończynami przednimi jednakowo daleko.
Przy prawidłowych proporcjach budowy i katowaniu ruch jest posuwisty, pies porusza się płasko przy ziemi, płynnie, swobodnie, bez wysiłku.

Skóra
Skóra przylega luźno ale nie tworzy fałd.

Szata:
Cechy włosa.
Prawidłowa okrywa włosowa owczarka staroniemieckiego to włos półdługi do długiego, twardy, z podszerstkiem. Włos miękki jest niepożądany. Psy bez podszerstka są eliminowane z hodowli.
Umaszczenia:
czarne ze znaczeniami rudymi i żółtymi (bi-color), jednolite czarne bez znaczeń, jednolite szare (grau-braun), czarno-szare (schwarz-grau), srebrne (silber) i każde jednolite wilczaste.

Nie rzucająca się w oczy, mała biała plamka na piersi, podobnie jak jasne wewnętrzne partie kończyn, są dopuszczalne ale niepożądane, nie dotyczy to psów o jednolicie czarnym umaszczeniu.

Lusterko nosa u wszystkich odmian barwnych musi być czarne.

Jądra
Samce powinny mieć dwa jednakowej wielkości jądra, normalnie rozwinięte, które całkowicie pozostają w mosznie.

Wady
Każde odstępstwo od powyższych norm powinno być uznane za wadę, której ocena zależy od stopnia odstępstwa.

Wady eliminujące
1.      Psy słabego charakteru, agresywne, nerwowe.
2.      Psy ze stwierdzoną dysplazją stawów biodrowych.
3.      Wnętry jedno- i obustronne oraz psy z wyraźnie niejednakowymi, względnie źle uformowanymi jądrami.
4.      Psy ze zniekształconymi uszami i ogonami.
5.      Psy z wadami budowy.
6.      Psy z wadami uzębienia.
7.      Psy z wadami zgryzu.
8.      Albinizm.